فیزیوتراپی ارتوپدی یکی از شاخه های فیزیوتراپی است که به کنترل، درمان و احیای اختلالات ارتوپدی می پردازد. اختلالات ارتوپدی شامل اختلالات سیستم اسکتی عضلانی است که طیف وسیعی از بیماری ها را به خود اختصاص می دهد.

نواحی عمده وقوع اختلالات ارتوپدی، مفاصل محیطی و مفاصل ستون فقرات هستند که شامل: مفصل زانو، مفصل لگن، ستون فقرات کمری، ستون فقرات گردنی، مفصل شانه، مفاصل مج پا، مفصل آرنج، مفاصل مچ دست و ... می باشد.

همچنین اختلالات سیستم عضلانی و درگیری "رباط ها و اجزای داخلی مفاصل نیز میتوانند موجب بروز اختلالات اسکلتی عضلانی شوند.

به دنبال وقوع اختلالات اسکلتی-عضلانی با توجه به ناحیه ی درگیر، علایمی همچون درد، خشکی مفصلی، محدودیت دامنه ی حرکتی، بی حسی های موضعی، بر هم ریختن الگوی راه رفتن، آزردگی های شبانه و عدم وجود خواب راحت و بسیاری از علایمی از این قبیل بروز خواهد کرد.

همچنین با برهم خوردن ساختار اسکلتی-عضلانی بدن در نواحی مختلف، التهاب موضع درگیر اولین اتفاقی است که رخ میدهد.

فیزیوتراپی تخصصی نواحی درگیر، در گام اول می تواند به کنترل التهاب موضع درگیر و کاهش و کنترل درد5 کمک کند. در ادامه ی روند درمان می توان با استفاده از تکنیک های مختلف فیزیوتراپی از قبیل: الکتروتراپی (Electrotherapy) ،تکنیک های درمان دستی (Manual Therapy) ، تمرینات کششی (Stretch Exercises)، تمرینات تقویتی (Strength Exercises) ، تکنیک استفاده از سوزن خشک یا طب سوزنی (Dry needling) ، تکنیک های نوار بندی (Taping) و تمرین درمانی تخصصی موضع درگیر، به رفع اختلالات ایجاد شده و بازگشت بافت به شرایط نرمال کمک کرد.

لازم به ذکر است با توجه به تغییرات سبک زندگی و ماشینی شدن بسیاری از فعالیت های روزمره و همچنین عدم زمان مناسب برای انجام فعالیت های ورزشی در بسیاری از مشاغل، اختلالات عضلانی اسکلتی بسیاری از افراد جامعه را درگیر کرده است. به عنوان مثال می توان از دردهای تیرکشنده ی اندام های تحتانی،بی حسی و خواب رفتگی انگشتان دست و پا، درد های مسیر سیاتیک در اندام های تحتانی و درد و گرفتگی عضلات سرشانه اشاره کرد. این اختلالات در ابتدا به صورت درد های خفیف یا محدودیت های اندک در حرکات بروز می کنند اما در صورت عدم کنترل و درمان در فازهای اولیه، این اختلالات می توانند بصورت جدی زندگی افراد را محدود کرده و تحت تاثیر قرار دهند.