بیماری های نورولوژیک و عصبی به دنبال هرگونه اختلال در سیستم عصبی بدن رخ میدهند. اختلالات ساختاری، بیوشیمیایی و الکتریکی در ساختار های عصبی همچون مغز، نخاع و سایر سیستم عصبی بدن می تواند منجر به طیف وسیعی ازعلایم گردد.

از این علایم میتوان به فلج بخشی از اندام ها (Hemiplegia)،ضعف های عضلانی (Muscles weakness)، اختلال در هماهنگی حرکت اندام ها (Coordination Disorders)، بی حسی (Numbness)، تشنج (Convulsions)، احساس گیجی (Confusion)، درد(Pain) و حتی تغییر در سطح هوشیاری اشاره کرد. امروزه با توجه به سطح بالای استرس های محیطی و همچنین عدم رعایت رژیم های غذایی مناسب، بروز بیماری های نورولوژیک بسیار شایع است.

به عنوان برخی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک می توان به: آسیب های مغزی و نخاعی (Spinal cord or brain injuries) ، سکته ی مغزی (Stroke) ، بیماری ام اس (Multiple sclerosis) ، بیماری پارکینسون (Parkinson’s disease) ، بیماری هانتینگتون (Huntington’s disease) و سندرم گیلن باره (Guillain-Barre syndrome) اشاره کرد.

به عنوان مثال اگر قسمتی از بدن شما آسیب دیده باشد، ممکن است جهت بهبود و بازیابی قدرت و عملکرد مجدد عضلات، رباط ها یا تاندون های آسیب دیده، به فیزیوتراپی مراجعه کند. همین نظریه در مورد مغز نیز صادق است. پس اگر مغز و سیستم عصبی شما آسیب دیده باشد، آنها نیز مانند سایر ارگان های بدن شما، جهت بهبود به فیزیوتراپی تخصصی نیاز دارند. درواقع فیزیوتراپی در بیماری های نورولوژیک، به بازگرداندن عملکرد از دست رفته ی سیستم عصبی کمک میکند.

مبتلایان به بیماری های نورولوژیک اکثرا دچار اختلال تعادلهستند و به دنبال آن با زمین خوردن های پی در پی، دچار آسیب های ثانویه ی احتمالی خواهند شد. یکی از فواید اصلی فیزیوتراپی در بیماری های نورولوژیک کمک به بهبود وضعیت تعادل فرد و جلوگیری از زمین خوردن است. همچنین با انجام به موقع و منظم فیزیوتراپی در ضایعات نورولوژیک می توان به ترمیم بافت های عصبی اسیب دیده سرعت بخشید و از وقوع اختلالات ثانویه و وخامت ضایعه و حتی درمان های تهاجمی مانند جراحی جلوگیری کرد.

فیزیوتراپیست متخصص در اولین جلسه ی درمان به ارزیابی دقیق شرایط بیمار اعم از وضعیت راه رفتن، قدرت عضلات ، دامنه حرکتی مفاصل، وضعیت تعادلی و سایر علایم بیماری پرداخته و با توجه به شرایط و علایم بیماریک برنامه ی درمانی اختصاصی دقیق و جامع برای طولانی مدت برای بیمار تنظیم خواهد کرد.

این برنامه جامع درمانی شامل بسیاری از گزینه های درمانی فیزیوتراپی شامل: الکتروتراپی(Electrotherapy) جهت تقویت عضلات و احیای هرچه سریعتر بافت عصبی و عضلانی آسیب دیده، تمرینات تقویتی اختصاصی جهت احیای قدرت عضلانی، تمرینات کششی خاص جهت احیای طول عضلات و جلوگیری از کوتاهی های عضلانی، تمرینات تعادلی اختصاصی جهت بازیابی تعادل، تمرینات خاص جهت بهبود هماهنگی عصبی-عضلانی فرد، استفاده از تکنیک سوزن خشک(Dry Needling) جهت کنترل اسپاسم های عضلانی27، استفاده از تکنیک های نوار بندی(Taping) جهت محدودیت-اصلاح-تسهیل راستای حرکتی، استفاده از درمان های دستی خاص(Manual Therapy) جهت حفظ حرکات مفصلی و کنترل اسپاسم های عضلانی و بسیاری از موارد دیگر خواهد بود که به صورت اختصاصی و با توجه به شرایط بیمار مورد استفاده قرار خواهد گرفت.