سندرم تونل کارپال (CTS) به دنبال تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان(Median) در کانال کارپ(Carpal Tunnel)، واقع در مچ دست بروز میکند. همچنین این سندرم، به سندرم تایپیست ها نیز معروف است، زیرا با توجه به فعالیت و وضعیت مچ دست حین تایپ کردن، عصب مدین بیشتر تحت فشار قرار میگیرد. این سندرم، مشکل شایعی است و خانم ها را دوبرابر بیشتر از اقایان درگیر می کند.

افراد مبتلا به سندرم CTS علایمی چون بی حسی(Numbness)، احساس گزگز و سوزش درنوک انگشتان دست به ویژه انگشت شست، انگشتان اشاره و میانی و نیمی از انگشت حلقه را تجربه می کنند زیرا عصب مدین، عصب دهی حسی و حرکتی این نواحی را در دست فراهم میکند، به همین دلیل با توجه به تحت فشار قرارگرفتن این عصب در ناحیه مچ دست، بیشتر علایم در نواحی مذکور بروز خواهند کرد.

از دیگرعلایم این سندرم میتوان به مواردی چون: احساس درد(Pain) در ناحیه مچ و کف دست، کاهش محسوس قدرت دست در فعالیت هایی چون گرفتن اشیا(Gripe) و کاهش محسوس در مهارت های دست مانند نوشتن و تایپ کردن اشاره کرد. در موارد شدید و پیشرونده ی این ضایعه فرد توان گرفتن اشیا با دست(Gripe) را از دست می دهد و همچنین عضلات کف دست بخصوص در اطراف شست(Thenar muscles) دچار اتروفی(Atrophy) یا لاغر شدن محسوس عضلات می گردد.

اما عواملی که سبب بروز CTS میشوند شامل مواردی همچون چاقی(Obesity)، فعالیت های تکراری مچ دست همچون نوشتن، شستن وشو با دست، بارداری، درگیری های روماتیسمی، کم کاری تیروئید و دیابت است. همچنین فعالیت هایی چون کار با رایانه، کار با ابزار های لرزشی، ضربه به ناحیه مچ دست، عادت های غلط حین خواب شبانه مانند قرار گیری دست زیر سر یا زسر بالش و فعالیت های تکراری از این قبیل، می توانند سبب بروز CTS شوند.

اگر به CTS مبتلا شده باشید، بدون شک انجام جراحی به شما توصیه شده است، اما جراحی های تونل کارپال، دراکثر مواقع به دلیل وقوع چسبندگی بعد ازعمل در ناحیه جراحی، موفقیت آمیز نخواهند بود. به همین دلیل توصیه به انجام فیزیوتراپی بهترین گزینه ی درمانی جهت کنترل CTS است.

اما بپردازیم به نقش فیزیوتراپی در درمان CTS ، در ابتدا لازم به ذکر است که سندرم تونل کارپال با درمان درست فیزیوتراپی به طور کامل بهبود پیدا میکند. اولین گام درمان کاهش التهابی است که به دنبال تحت فشار قرار گرفتن عصب مدین در ناحیه مچ دست ایجاد میگردد. جهت این امر میتوان از درمان هایی چون لیزرتراپی(Laser Therapy) و التراسوند تراپی(Ultrasound Therapy) استفاده نمود، همچنین انجام الکتروتراپی(Electrotherapy) تخصصی در موضع درگیر می تواند تا حدود زیادی به کاهش التهاب کمک کند. به دنبال کاهش التهاب ناحیه درگیر به تدریج درد بیمار نیز کاهش میابد.

در این مرحله فیزیوتراپیست با انجام درمان های دستی تخصصی(Manual Therapy) روی ناحیه مچ دست، تکنیک های نوار بندی(Taping) و تمرین درمانی تخصصی(Exercise Therapy) با تاکید بر حرکات کششی(Stretch Exercises)، به کاهش فشار وارده بر عصب در ناحیه تونل کارپال کمک میکند. در موارد شدید CTS ،لاغری عضلانی و وجود نقاط دردناک(Trigger Points) در ناحیه کف دست رخ میدهد که جهت کنترل این شرایط میتوان از سایر خدمات فیزیوتراپی همچون، الکتروتراپی تخصصی، اینبار با هدف کاهش درد، درمان های دستی تخصصی و استفاده از تکنیک سوزن خشک(Dry Needling) استفاده کرد. در جلسات پایانی فیزیوتراپی، فیزیوتراپیست باید با تنظیم یک برنامه ی تمرینی تقویتی خاص، با توجه به شدت ضایعه و شرایط بیمار به تقویت ناحیه مچ دست بپردازد تا آسیب مذکور مجددا فرد را درگیر نکند.

همچنین در صورت نیاز به استفاده از آتل یا بریس(Orthosis) مخصوص جهت محدودیت حرکتی مچ دست، فیزیوتراپیست آنها را برای شما تجویز میکند.